Spotkanie 28 października 2012 roku.

Opublikowano 18 listopada 2012 | Autor: Mirakulum

Na spotkaniu były 31 osób, rozpoczęliśmy wspólnie pracę formacyjną, na podstawie książki Bernarda Duboisa ” Uzdrowienie relacji w rodzinie”.

Bóg przemawia do rodziny (Łuk 1, 26- 27) Do domu krwi królewskiej, do skromnego ludu

Życie trynitarne otrzymujemy przez Józefa i Maryję- przez ludzką parę,to z Nią będziemy odbudowywać nasze rodziny

Człowiek jest istota w rozwoju , która rośnie , podlega zmianą , jest cały czas w drodze, jest istotą wspólnotową , rodziną , został stworzony , by żyć w kontakcie z innymi.

Wzór trynitarny

Bóg jest rodziną. Miłość Ojca, Syna i Ducha św. charakteryzuje odruch wzajemności, krążenia i dynamika miłości.

Rodzina ludzka jest obrazem Trójcy Świętej. Człowiek jest istota rodzinną , bo został stworzony na obraz Trójcy Świętej.

Wpatrując się w Święta Rodzinę, która jest dla nas wzorem wcielenia Boskiej Miłości, możemy uczuć się żyć w obiegu tej miłości.

Grzech odgradza nas od miłości,
z powodu PYCHY następuje zerwanie obiegu miłości, i obserwujemy trzy skutki :

•ODMOWA GOŚCINNOŚCI – niczego nie przyjmuje, nie oczekuje, (sam – wiem, mogę, zdobędę,) przez zranienie, zrywa kontakt ze spojrzeniem Ojca i uzależnia się od spojrzenia innych i własnego, często niosących oskarżenie , wyrok i potępienie.

•ODMOWA DZIELENIA SIĘ – niczego nie daję, niczym się nie dzielę, przywłaszczam sobie rzeczy i osoby – pułapka egocentryzmu. Zajęty sobą rezygnuje z tożsamości, którą daje Bóg. Wchodzą w namiastkę istnienia opierając się na posiadaniu, władzy lub udawaniu.

•ZAKŁÓCENIE RELACJI – postawa niezależności- lub zależność dwuznaczna – udawana miłość, jest to skutek niedojrzałości psychiczno – uczuciowej.

Jak zespolić obieg miłości ?

poprzez : uświadomienie sobie pierwotnych zranień i dokonania nowego wyboru.

WYSIŁEK ŻAŁOBY – zgoda na żal – pozwala na przejście przez krzyż, ze stanu egocentryzmu do stanu ofiary (oblacji). Przechodzenie od stanu grzesznika do zmartwychwstania.

ODWAGA PRZEŻYWANIA STRACHU – każda utrata, wyrzeczenie przeżywana jako potencjalna śmierć naszego bytu, jest ułudą. Gdy wchodzimy w „umieranie” znikają pozory miłości, na nasza prawdziwa tożsamość z pełna zdolnością kochania zostaje nietknięta. Przejście od infantylizmu do drogi dziecięctwa wymaga wew. rozdarcia i „śmierci” dla samego siebie.

ZAUFANIE BOGU polega na przekroczeniu strachu o jutro, dokonaniu skoku w pustkę, przezwyciężenie obaw, że po drugiej stronie nie ma niczego, zgodę na fundamentalną niepewność, by nie liczyć wyłącznie dla siebie.

Zaszufladkowano do kategorii Kronika Ogniska

Drogowskazy

Kronika